या संदर्भ ग्रंथामध्ये दिव्य कुरआनच्या अंतिम अध्यायाचे (भाग 30) भाष्य अनुवादासह आलेले आहे. सूरह अल् फातिहा जो प्रारंभीचा अध्याय आहे, त्यास सुद्धा या अंतिम अध्ययाच्या सुरवातीला घेतले आहे. कारण सूरह अल् फातिहा नमाजमध्ये सतत पठण होणारा अध्याय आहे.
कुरआनच्या भाग 30 मध्ये जो अध्ययन 78 ते अध्यायन 114 पर्यंतचे आकाराने लहान अध्यायांचा समावेश झालेला आहे. यातील बहुतांश अध्याय मक्का कालीन आहेत.
भाषांतर : मुबारक हुसेन मनियार
एखाद्या गोष्टीची खरी कल्पना त्याच्या योग्य व्याख्ये शिवाय होऊ शकत नाही. म्हणून सर्व प्रथम हे आवश्यक आहे की आम्ही अनेकेश्वरवादाची व्याख्या करावी आणि त्यानंतर त्याचे प्रकार वकृतीशी संबंधित प्रश्नावर चर्चा केली जावी.
सदर पुस्तकाची रचना लेखकांच्या सामान्य पध्दतीनुसार नाही की एखादा विषय समोर आलेला असावा आणि केवळ बाह्य समानतेला समोर ठेऊन त्याच्याशी संबंधित कांही आयती (बोधवाक्ये) पवित्र कुरआनमधून एकत्र केली गेली असावीत आणि काही साहित्य इकडून-तिकडून एकत्रित केले गेले असावे आणि मग या सर्व साहित्याला एकत्रित करून एक पुस्तक बनविले असावे, तर या पुस्तकात जे विचार पवित्र कुरआनातील दूरदर्शीपणा संबंधाने प्रकट केले गेले आहेत त्यांचे मी वारंवार परीक्षण केले आहे. त्यातील दुर्बलता वसामर्थ्याची परीक्षा घेतली आहे आणि अनेक वर्षांच्या परीक्षण व शुध्दीकरणानंतर या दूरदर्शीपणाच्या गोष्टींची नोंद या विचाराने करून ठेवली होती की जेव्हा महान अल्लाहची इच्छा होईल तेव्हा माझ्या दृष्टीसमोर असलेल्या पवित्र कुरआनच्या टीकेत (भाष्यात) या नोंदीचे कथन योग्य प्रसंगी केले जाईल.
एक प्रश्न मांसाहार आणि जीवहत्या, तसेच याच संदर्भात 'ईदुल अजहा' म्हणजेच 'बकरईद'च्या प्रसंगी करण्यात येणारी 'कुरबानी' (अर्थात पशुबळी) च्या सार्थकता आमि औचित्यासंबंध निर्माण झालेला अथवा करण्यात आलेला आहे. आपल्या मुस्लिमेतर बांधवांच्या मनात याविषयी असा प्रश्न निर्माण झालेला आहे की,
“ज्याअर्थी इस्लामने दया आणि प्रेमभावाची शिकवण दिली, त्याअर्थी मुक्या प्राण्यांवर निर्दयतेचा सुरा का ठेवण्यात येतो? ज्याअर्थी इस्लामने आपल्या अनुयायांना प्रत्येक कार्य 'असीम दयावान व कृपावान अल्लाह'चे नाव घेऊनच सुरुवात करण्याची शिकवण दिली, त्याअर्थी मुक्या आणि निरपराध प्राण्यांचा निष्ठूरपणे वध करण्याची परवानगी कसापोटी दिली? ज्याअर्थी स्वयं कुरआनानेच आदरणीय प्रेषित मुहम्मद (स.) यांना अशी उपाधी दिली की ते समस्त सृष्टीकरिता साक्षात दया व कृपा आहेत, तर या
सृष्टीतील निष्पाप मुके पशुपक्षी दया व कृपा असलेल्या पैगंबरांच्या दया व कृपेला पात्र नाहीत काय? कारण स्वत: प्रेषितांनीच याची परवानगी दिली आणि स्वत:देखील कुरबानी केली. एवढेच नव्हे तर 'बकरईद'च्या महत्त्वपूर्ण सणाला अल्लाह आणि प्रेषित __मुहम्मद (स.) यांनी प्राण्यांच्या कुरबानीस (पशुबळीस) धार्मिक मान्यता देऊन टाकली. अल्लाहचे नाव घेऊन करण्यात येणारे कोणतेही वाईट कर्म हे चांगले कर्म ठरते काय?"
अशा प्रकारचे प्रश्न अथवा गैरसमज आपल्या देशबांधवांना त्रस्त करून सोडतात. त्यांचा मुस्लिम समुदायावर या गोष्टीचा पूर्ण अधिकार आहे की त्यांच्या शंका-कुशंका आणि गैरसमज दूर करण्याचा मुस्लिम समुदायाने पूर्ण प्रयत्न करावा. ही छोटीशी पुस्तिका याच अधिकारपूर्तीचा एक बाग आहे. शिवाय वाचकांचेसुद्धा हे कर्तव्य आहे की ही पुस्तिका पूर्वग्रहरहित होऊन वाचावी.
